روی سایت دلنوشته خ**یا*نت خاموش|تصویر رویا کاربر انجمن یک رمان

[رویای محال]

«تمام من»

من همانم که در خویش شکستم و دم نزدم...
همانم که گریه‌هایش طعم درد می‌دهد...
همانم که خنده‌هایش طعم بغض می‌دهد...
همان که نفس‌هایش بوی ترس می‌دهد...
ترس از گذشته‌ای تلخ...
که شاید باز هم تکرار شد...
همان که چشم‌هایش رنگ بهار ندارد...
دیگر می‌شود کویر لوت را در چشم‌هایم ببینی...
و من...
باز هم می‌گویم...
با رفتنت...
تمام من را گرفتی...

 

[رویای محال]

«من هم هنرمندم»

من هم هنرمندم...
تو مرا فیلم کردی...
و من...
خ**یا*نت‌هایت را...
شعر...
که هرکس می‌خواند...
فقط به تو لعنت می‌فرستد...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[رویای محال]

«پوچ»

نه حرفی برای گفتن...
نه پایی برای رفتن...
نه امیدی برای ماندن...
تو از اول هم...
هیچ نداشتی...
پوچ پوچ...

 

[رویای محال]

«حکایت من»

حکایت من...
حکایت ماهی تُنگ شکسته‌ای‌ست...
که روی زمین بال بال می‌زند...
و حکایت تو... حکایت پسرک شیطانی که...
با کمانگیر...
نفس‌های او را شماره می‌کند...

 

[رویای محال]

«همیشه یک نفر می‌ماند»

همیشه یک نفر خ**یا*نت می‌کند و می‌رود...
و یک نفر می‌ماند...
تمام می‌شود...
خسته می‌شود...
سنگ می‌شود...
و دیگر هیچ وقت...
خودش نمی‌شود...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[رویای محال]

«نفرین»

به قول مازیار فلاحی که گفت...
"نفرین به تو که نیستی...
نفرین به غم که هست...
نفرین به این دلی که...
از رفتنت شکست... "
فکر کنم اون هم به عمق درد من پی برده بود...
که این شعر را ساخت و خواند...

 

[رویای محال]

«زخم عمیق»

و این بار...
عشق...
و زخمی که دیگر خوب نشد...
که هر بار خون‌ریزی می‌کند...
که باعث درد گرفتن قلبم می‌شود...
زخم عمیق عشقت هیچ وقت جایش خوب نخواهد شد.
مثل شاخه گلی که ان را از وسط چیده‌ای...
گل دیگر نمی‌تواند از همان جایی که شکسته، دوباره جوانه بزند و شکوفه کند...
قلب من هم با زخمی که تو زدی...
دیگر هیچ وقت نمی‌تواند واژه‌ای به اسم "عشق" را باور کند...
عشق یعنی زخم عمیقی که جایش هیچ وقت قرار نیست خوب شود...

 

[رویای محال]

«محبوب آن یار نشو»

نشو محبوب آن یاری...
که یار دگری باشد...
نشو رام آن کس که...
در فکر رفتنی باشد...

 

[رویای محال]

«حرفش را نزن»

رفتنت آغاز ویرانی‌ست...
حرفش را نزن...
ابتدای یک پریشانی‌ست...
حزفش را نزن...
تو فقط برایم از خودت حرف بزن...
من فقط خودت را می‌خواهم...
خود خودت را لعنتی...

 

[رویای محال]

«نگذاشتی»

تو که می‌خواستی بروی...
خب...
لااقل می‌گذاشتی بغلت کنم...
می‌گذاشتی بویت کنم...
می‌گذاشتی یک دل سیر نگاهت کنم...
نگذاشتی لعنتی...
تمام درد من این بود...
نگذاشتی و خیلی اسان رفتی و محو شدی...