گوهر رباعیات شعرکده: BPY مجموعه اشعار سودای جان | دیاناس شاعر انجمن یک رمان

[Kalŏn]

شده عاشق بشوی زین پس این عشق، چنین؟
خم شوی، ضجه زنی، ناله کنی، همچو جنین
کل خود، چشم و جهانت، بشوی زار و حزین
عشق این است نگارا، همین‌قدر غمین​

 

[Kalŏn]

روی ماهت را بدین سان من به سرقت برده‌ام
این‌چنین بی‌عاقبت دل را به نامت کرده‌ام
پشت گوش انداز و رو، حالا به حالم خنده کن
وانفس! وضعم ببین در دل چه بی‌کَس مرده‌ام​

 

[Kalŏn]

از درد سخن گفتم و قلبت نشنیده
این رنج به ظنم که جهانی نچشیده
وین حجمِ وفا را به خدا انس ندیده
جانم به فدایش که تنم را بدریده​

 

[Kalŏn]

مرحبا بیت‌المقدس را تو رسوا کرده‌ای
این‌چنین پر ناز و خرم دل مداوا کرده‌ای
عشق عقلم را ببین رویای قلبم را ببین
ای دریغا! گفته بودم عشق نجوا کرده‌ای​

 

[Kalŏn]

دلا عاشق شدم واهی، سرایم بوی تنهایی
دلش سنگ دوعالم بود، فغانم بوی رسوایی
بدید عشق و دلم هر دم، برفت از دست رنجورم
دلم آفت به جانش زد، خدا قدری شکیبایی​

 

[Kalŏn]

خواهم به نام بوسه عاشق کنم دلت را
دردی به دل ندارم جز سرخیِ لبت را
دل را به وعده‌ای خام بگذارمش به گوشه
قدری به رحم آی و تقدیم کن خودت را​

 

[Kalŏn]

داغ بستم به جگر از روی ماهت جسته‌ام
پر نفس من بی‌نفس از این شقاوت خسته‌ام
چشم هایم بی‌فروغ و عاجز و زار و نزار
وای از این دل این‌چنین از قلب خود دل بسته‌ام​

 

[Kalŏn]

قلب را آغوش یار آرام می‌سازد نرو
بی‌دلیل جان را ز تن از بیخ می‌بازد نرو
دست سردت را به روی گونه‌ام بگذار و آی
گر روی این دل به سوی مرگ می‌تازد نرو​

 

[Kalŏn]

من تماشای تو کرده و به عشاقم جفا
چشم من کرده به چشمان تو قدری اکتفا
جان ز تن بیرون کنم بهر نگاهت یا صنم
دست از عشقم کشیدی، مرد این حد بی‌وفا؟​

 

[Kalŏn]

صیاد عجب تور پرآوازه و سختی به دلم ساخت
آن چشم خمارت چه دل‌انگیز خِرَد را ز سر انداخت
گیسوی سیاهت چه بی‌رحم دلی را به عزا تاخت
وای از دل بیچاره و رنجور که در مهلکه‌ات باخت​