کامل شده مجموعه اشعار سودای جان | دیاناس شاعر انجمن یک رمان

[Kalŏn]

***
در دشت جنون رفتم و دنبال تو گشتم
هر سو به غبار تو، خیالات نوشتم
دیدم که سرابی و دویدم به خیالت
دیدی که چه افتادم و دیگر نگذشتم؟​

 

[Kalŏn]

***
دریا شده این دیده ولی کاش بدانی
در سینه غبار است، ولی کاش بخوانی
رفتی و نپرسیدی از این حال خرابم
ای عشق! تو با ما چه کردی که بمانی؟​

 

[Kalŏn]

***
از دور گذشتی و دلم ریخت چو باران
چشمان تو شد آتش این دشت بیابان
ای ماه! نگاهی کن و بنگر که چه کردم
در سینه‌ی من ماند غمی تا به هزاران​

 

[Kalŏn]

***
هر سوی بیابان که روم رد تو پیداست
دیوانه شدم، عشق تو با جان من آشناست
یک روز اگر سوی منِ خسته بیایی
خواهم که ببینی دل من روی تو غوغاست​

 

[Kalŏn]

***
رفتی و گذر کردی و جانم به لب آمد
از آه دلم دشت، سراپا به شب آمد
ای عشق! ببین در دل این خاک چه کردی؟
ویرانه شد این سینه و دیگر به تب آمد​

 

[Kalŏn]

***
گم گشتم و در وسعت صحرا تو نبودی
در اوج جنون، سایه‌ی فردا تو نبودی
ای عشق! تو را خواستم و بازم تو ندیدی
من ماندم و این بغض که دریا تو نبودی​

 

[Kalŏn]

***
ای باد بیا بوی تو را باز بیارم
بگذار که در حسرت دیدار نبارم
در دشت به‌جز رد قدم‌های تو چیزی
دیگر نبود پس به که این رازی بسپارم؟​

 

[Kalŏn]

***
هر گوشه‌ی این دشت پر از آه و فغان است
در سینه‌ی من آتش هجرانِ نهان است
بی عشق بیابان همه خاکسترِ درد است
ای یار کجایی که دلم بی‌سر و جان است​

 

[Kalŏn]

***
بی عشق تو این دشت، همان دوزخ درد است
هر موج غبارش به دلم آتش سرد است
با یاد تو این سینه اگر زنده نماند
دیگر چه مرا سود که جان در تنِ فرد است؟
​

 

[Kalŏn]

در دشتِ دلم جز تو کسی نیست، کجایی؟
جان داده‌ام از درد و غمی نیست، کجایی؟
دیوانه شدم در تب صحرا به امیدت
ای عشق به جز آهِ لبی نیست، کجایی؟​