کامل شده مجموعه اشعار از میعادگاه دل | زهرا صالحی(تابان) نویسنده افتخاری انجمن یک رمان

[Taban_Art]

***
این تنِ خسته‌ی من تاب و توان از کف داد
به چه عادت بدهم دل؟ به فراموشی تو؟​

 

[Taban_Art]

***
با نگاهت واژه‌های گنگ معنا می‌شود
از حضورت لحظه‌ها بی‌وقفه زیبا می‌شود
عطر تو پیچیده اندر کلبه‌ی ویرانه‌ام
جانِ عشقم بی‌گمان لبریز رویا می‌شود​

 

[Taban_Art]

***
چون تداعی می‌شود اشعارِ من در چشمِ تو
بند بند هر غزل همرنگ دریا می‌شود
با قلم هر دم به یادت عشق‌بازی می‌کنم
این فرشته محو آن چشمان زیبا می‌شود​

 

[Taban_Art]

***
ای چشمِ پر دلهره آهسته ببار
از دوریِ دلدار تو پیوسته ببار
هر قطره دلِ تنگِ مرا آتش زد
با یک تنِ تب‌دار و دل خسته ببار​

 

[Taban_Art]

***
آن دم که نگاهت ز خیالم پر زد
با سوزِ دل از دلگشتگی رسته ببار

هرگز نشود این دلِ سنگم عاشق
گر باز شدم عاشق و دلبسته، ببار​

 

[Taban_Art]

***
می‌نویسم از جدایی از فراق
رفتم از یاد تو چون یک اتفاق
دور ماندن، روح و جانت سرد کرد
درد هجران، قامتم پُر درد کرد ​

 

[Taban_Art]

***
این فراموشی مرا چون مُردن است
روح و جان تا قعرِ غم‌ها بُردن است​

 

[Taban_Art]

***
باش و این غمخانه را آباد کن
قلب این دلداه‌ات را شاد کن​

 

[Taban_Art]

***
قلبِ من در فهمِ او هم قدرِ یک کالا نبود
هیچ حسی قبل از این، آن قدر هم اعلا نبود

در به چنگ آوردنش بس جنگ‌ها کردم ولی
پیش چشمش جنگِ من جنگیدنی والا نبود​

 

[Taban_Art]

***
جنگ کردم با رقیبان تا به چنگ آوردمش
چنگ بر پیراهنم زد، شادی‌ام حالا نبود

زخم می زد بر دلم آن دلبرِ رعنایِ من
آه از قلبش که ای کاش آنقَدَر زیبا نبود​