دلنوشته اندوه بی‌پایان | mona atiye کاربر انجمن یک رمان

[mona.n]

می‌دونم محاله بودنت ولی آرزومه همیشه بودنت

 

[mona.n]

دوست دارم در جایی غرق شوم، جایی به عمق یک خواب و به وسعت یک دریا.

 

[mona.n]

می‌گوید مثل اوایل می‌شوم، چه فرقی می‌کند آخه! ما باز به آخر که میرسیم، نمی‌رسیم؟

 

[mona.n]

باور کن تو را در مقابل هیچ چیز می‌خواهم!

 

[mona.n]

+ اون برام مثل یه رویاست
_ ‌این و هم خوب میدونی که رویا، رویا می‌مونه!
+ ...

 

[mona.n]

آخر سر، در روز غیر منتظره‌ای. طوفان حرف‌هایش فعال خواهد شد.

 

[mona.n]

او تنها است، تنها در جایی که تاریکی مطلق حکم‌فرماست! صدای نفس هم شنیده نمی‌شود و این یعنی سکوت مطلق! او افسرده است وقتی به رویش لبخند می‌زنم، فوری اخم می‌کند. وقتی رنگ روشنی می‌بیند مانند دیوانه‌ها جیغ می‌زند.شاید دیوانه شده... نمیدانم ولی در آینه که به او زل میزنم مانند دیوانه ها گریه می کند و گاهی بلند بلند میخندد!

 

[mona.n]

اون فرشته زمین بود و شیطان آسمون‌ها...

 

[mona.n]

تو اوج نا‌امیدی تو یه رویایی عمیق تو خیالم به خدا گفتم:
_ چرا جونم و نمی‌گیری خدا؟
یه لبخندی زد و گفت:
+ چون پشت هر ناامیدی یه امید وجود داره، یه روشنایی...
من که منظورش رو نفهمیدم، مگه اون نمی‌دونست که چقدر تنهام!؟
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

در اوج ناامیدی در رویایی عمیق در خیالم به خدا گفتم:
_ چرا جانم را نمی‌گیری خدا؟
لبخندی زد و گفت:
+ چون پشت هر ناامیدی یه امیدی وجود داره، یه روشنایی...
من که منظورش را نفهمیدیم، مگر او نمی‌دانست که چقدر تنهام؟

کدومش بهتره؟

 

[mona.n]

نمی‌دونم چرا هر کی اومد، گفت تجربه خوبی بودی یادم باشه تکرارش نکنم!