نیلوفرانه های من| نیلوفر نوروزی کاربر انجمن یک رمان

[نیلوفر نوروزی]

تو درست برای من شبیه یک اناری،
گاهی ترش و گاهی شیرین..
گاهی آنقدر شیرین هستی که انرژی بگیرم!
گاهی هم آنقدر ترشی که چشمهایم را میبندم؛
و این یعنی، به تو فکر میکنم!
و تو برای من خاصی..
درست شبیه یک انار!​

 

[نیلوفر نوروزی]

من تو را به اندازه ی ستاره های آسمان،
به شیرینی شکلات و
به اندازه ی عشقم به کاکائو،
و به زیبایی ماهِ توی آسمان..
درست اندازه ی ماهِ تماشایی اشعارم..
دوستت دارم دیوانه وار!​

 

[نیلوفر نوروزی]

فنجانِ قهوه ام به دست،
باز هم همان نقشِ زیبا بر ته فنجان و
باز هم نقاشی نامَت،
باز هم من و نشستن برقِ خوشــــــــــــــی
در نگاهـــــــم،با دیدنِ قلب زیبایی
در تهِ فنجانِ قهوه!​

 

[نیلوفر نوروزی]

به او بگوئید دیگر نیاید!
به او بگوئید...
بگوئید دیر است دیگر،
لحظه ی آمدنش الان نبود!
به او بگوئید..
دل در گِرُوِ دیگری دارم!
بگوئید نیاید!
نیاید و او را از من نگیرد..
به او بگوئید!
بگوئید که من گفته ام،
به جهنم که رفته ای!
میدانی؟!
اصلا خوشحالم که چرا گله نکردم آن روز..
چون قرار بود،
عشقی واقعی
و شاهزاده ای لایق،
به رویم لبخند بزند!
اما باز هم شاهزاده ام،
نمیداند،
نمیداند که چقدر بی اندازه دوستش دارم..!
به آن،
آری
شاهزاده ی مُرداد!
بگوئید..
بگوئید فقط خودش بیاید!
بگوئید که من،
عاشقش هستم دیوانه وار.​

 

[نیلوفر نوروزی]

دست خودم که نیست..
اینقدر به دلم نشسته ای،
که نمیتوانم از تو دل بکنم!​

 

[نیلوفر نوروزی]

گله مند از خدا پرسیدم:
چرا یک نفر آنقدر باید زیبا باشد اما
زیبایی های صورتش به چشم نیاید!
و فقط زیبایی های باطنش بر نظر آید؟
خدا گفت:
چون عشق با هوس فرق دارد!
و تو هستی عاشق،
ای جانم..!
پس گله ات چیست،دگر؟!​

 

[نیلوفر نوروزی]

گفتم خدایا گله دارم!
گفت از که؟
گفتم از آن کسی که چشمانش از من خواب را ربوده است!
گفت چرا؟
پاسخ دادم:
چون نامَردی است
که او مرا دوست نداشته باشد،
در حالی که من دیوانه وار عاشقش هستم!
گفت :
گِله مند نباش و به من توکل کن!
همه چیز آنطور که میخواهی پیش میرود..
اُمیدت را از دست نده و توکلت فقط به من باشد،
روزی خواهد رسید که چشمانت..
خواب را از او خواهد ربود!​

 

[نیلوفر نوروزی]

گُلِ رُز در دستم گذاشتند و بگفتند :
به هر که میخواهی هدیه اش کن!
پرسیدم: به چه کس؟
بِگفتند: چشمهایت را ببند
هر که در پشت نگاهت جلوه کرد!
گل را بده بر او..
چشمهایم را بستم،
نامِ تو در ذهنِ من نقش گرفت!
جان گرفت،سُرخ شد..
همچو قلب!
خواستم گُل را به تو هدیه اش کنم،اما
تو را هرگز ندیدم،
اندوهگین بر زمین بنشستم..
اما همچنان گویی امیدوار؛
به ناگه قلبم در درون سینه ام..
تپیدن را شروع کرد!
چشمهایم بسته شد،
گل سرخ ز دستانم رها..
آن گل را لحظه ی آخر من،
دیدم به دستانِ تو
کاغذی تَر روی زمین بود!
برداشتمش..
نامت در آن دیدم؛
کاغذ تر به آغوش بُردم!
اما یکباره ز خواب برخاستم،
هیچ چیز در خاطر من حک نبود!
جز آن جفت چشمان عسل رنگی تو..
اندکی مایل شده بود بر طوسی!
و یک لبخند بر کُنجِ لبت...
باز...​

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[نیلوفر نوروزی]

بازم منم دلتنگِ تو
بازم تویی دنیای من
بازم منم شیدای تو
بازم تویی رویای من
همچو قلبی بر درونِ سینه ام
باز هم مرا عاشق میکنی ام​

 

[نیلوفر نوروزی]

میدانی؟
آنقدر از تو سروده ام!
که دلنوشته هایم،
بوی تو را دارند..!​