روی سایت دلنوشته میغ خون | دیاناس کاربر یک رمان

[Kalŏn]

تو رفته‌ای و من هنوز لب پنجره نشسته‌ام و...
به خاطرات‌مان فکر می‌کنم!
یاد می‌کنم از روزهایی که وقتی از عمد می‌گفتم:
-من عاشق پاییزم.
و تو به شوخی دعوایم می‌کردی!
بلند می‌گویم:
-من هنوز هم عاشق پاییزم!
پس کجا رفته‌ای؟

 

[Kalŏn]

من تنفر پیدا کردم از تمام چترها!
وقتی که...
تو را زیر چتر دیگری یافتم...!

 

[Kalŏn]

حرف‌هایت بوی طعنه می‌دادند!
از کجا باید می‌فهمیدم زندگی‌ات نخ کش شده و دلت گیر جای دیگری است تا...
گم و گور کنم خودم را؟!
من می‌روم!
اما...
تو بگو...
او بیشتر از من دوستت داشت؟!

 

[Kalŏn]

من عاشقانه‌هایم را همه‌جا جار می‌زنم...
و تو...
آن‌ها را از من دریغ می‌کنی!
بترس از روزی که پاسخم به تمام عاشقانه‌هایت...
فقط یک مرسی باشد!

 

[Kalŏn]

از وقتی که رفته‌ای...
بی حسِ بی حس شده‌ام...
خیابان‌ها را بیهوده متر می‌کنم...
میان قهقهه‌هایم هق‌هق می‌کنم...
و از همه مهم‌تر...
مرگ برایم گرم شده است...!

 

[Kalŏn]

بد عادتم کرده‌ای!
معتاد شده‌ام به جملات عاشقانه‌ات...
با آن صدا و لحن زیبا!
دلم عجیب هوس دوستت دارم‌هایت را کرده است!
فقط یک بار دیگر بگو:
-دوستت دارم.
آن‌وقت هرجا که می‌خواهی برو...!

 

[Kalŏn]

یادت را در قلبم به خط مقدم می‌برم...
تا شاید شهید شود از ذهنم!
اما افسوس که خداوند...
شهدا را به بهشت قلب می‌برد...
باز هم به تو مبتلا شدم...!

 

[Kalŏn]

آری...
چشم‌هایم شور هستند!
پس برگرد و نقص کن...
این قانون شوری چشم‌هایم را...!

 

[Kalŏn]

می‌گویند:
-عشق انسان را کامل می‌کند.
دروغ می‌گویند!
عشق که باشد...
همان پنجاه درصد از جانت هم می‌رود!

 

[Kalŏn]

ش*ر..اب چشمانت آنقدر قوی بود که...
هنوز هم...
مستی از سرم نپریده است!

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.