روی سایت دلنوشته ویران شده | دوشیزه‌ی مجهول کاربر انجمن یک رمان

[Sepideh.T]

واقعا خیلی عذاب آوره‌ که روحتو‌ تکه‌تکه‌ می‌کنند و بعدش می‌گن ببخشید!

 

[Sepideh.T]

و عذاب‌ آور و دردناک‌تر از آن این است، که تو باید دروغ بگویی‌، بگویی اشکالی ندارد یا بیخیال یا... خیلی چیزهای دیگر!

 

[Sepideh.T]

چون تو یک «ویران شده‌ای!»
یک «ویران شده‌» که محکوم است به عذاب... .

 

[Sepideh.T]

اما در این بین باید یک چیز‌ را قبول داشت.
آن هم این است که تقدیر هیچ‌گاه بی‌تقصیر نیست... .

 

[Sepideh.T]

تقدیر باعث شده که من یک «ویران شده» باشم... .
تقدیر باعث شده که لب‌های خندان، بیشتر از چشمان گریان درد بکشند و کسی هم از درونم آگاه نشود...!

 

[Sepideh.T]

می‌دانی دیگر‌ شوق‌ و ذوقی برای ادامه زندگی ندارم... .
و باید قبول کنیم که بالا رفتن سن یک «ویران شده»، رابطه‌ی مستقیمی دارد با بی‌ذوق‌‌تر شدنش نسبت به زندگی...!

 

[Sepideh.T]

ای‌کاش من هم مانند کودکی بودم، که زمانی که وسیله‌ای تازه می‌خرد از خوشحالی در پوست خود نمی‌گنجد و زندگی برایش همانند‌ جعبه مداد رنگی‌هایش است... .

 

[Sepideh.T]

اما افسوس که زندگی من حتی سپید‌ و سیاه هم نیست...!
رنگ زندگی من مشکی است، مشکی خالص بدون‌ هیچ رنگی... .

 

[Sepideh.T]

فقط و فقط مشکی... .
من بلد نیستم باز هم بخندم، شاد و بدون دغدغه باشم... چون من یک «ویران شده» هستم!

 

[Sepideh.T]

آری، من خیلی چیزها‌ را بلد نیستم!
من بلد نیستم وقتی دلم گرفت، با کسی دردل کنم، بلد نیستم وقتی بی‌پناه بودم به کسی پناه ببرم؛ من عادت کرده‌ام همه جا قوی باشم و این بیشتر از همیشه مرا ضعیف می‌کند... .