روی سایت دلنوشته‌ی دچار | iamftmh کاربر انجمن یک رمان

[فاطمه عبدالهی]

***
آن‌قدر نفسم تنگ است و سینه‌ام بارانی که تنها می‌توانم بگویم: «سه نقطه*»
سه نقطه‌ای برای شرح تمام درد‌ها، غم‌ها و مشکلاتم؛ سه نقطه‌ای برای تمام توضیحات و نوشته‌هایم.
سه نقطه چون برای کسی مهم نیست و بگذار فکر کنند از بی‌حوصلگی نوشته‌ایم سه نقطه... !

*«...»​

 

[فاطمه عبدالهی]

***
اسم تو در میان کیبورد تیره رنگ می‌رقصد و من آه ‌کشان پا روی دلم می‌گذارم تا مبادا اسمت را بنویسم و دوباره پرت شوم در دریای افکارم که تمامی‌اش به نام تو امضا خورده است! می‌دانی شاید آن‌قدرها که تصور می‌کردم فراموش کردنت آسان نیست! هر روز در ذهنم قاتل می‌شوم و عشق تو را می‌کشم اما باز فردا صبح چشمم به این کیبورد لعنتی می‌افتد و اسمت که در تک‌تک حرف‌ها می‌رقصد و دل مرا وادار به رقص می‌کند و پشیمان می‌شوم از خبط دیشبم!​

 

[فاطمه عبدالهی]

***
درد من از چه است؟
از نبود او؟
خیر!
من از نبود چیزی می‌ترسم که خیلی وقت است از دستش داده‌ام
آن هم احساس است... .​

 

[فاطمه عبدالهی]

***
در مملکتی که کتاب عاشقانه در مدارسش یافت نمی‌شود و از درس زندگی تنها چگونه مقابل مردم خوب ظاهر بشویم را به نوجوانان تازه نفس و هیجان‌طلب می‌آموزند.
دیگر نمی‌توان از مردمش عشق را انتظار داشت؛ نمی‌توان غمگین‌ترین مردم جهان نبود، نمی‌توان کسی را کنار کسی نگه داشت، نمی‌توان عاشق بود و عاشقی کرد، نمی‌توان بوسید و عشق را هدیه کرد! ​

 

[R.FANAYI]

​