روی سایت دلنوشته‌ی زبان دل | آتوسا رازانی کاربر انجمن یك رمان

[Atousa]

***
پنجره را به کدام سمت بگشایم تا عطر پیرهنت را به مشامم برساند؟!
از کدام کوچه عبور می‌کنی تا صدای قدم‌هایت روحم را تسکین دهد؟!
خورشید نگاهت کجا می‌درخشد تا چشمانم را از ظلمت دوری‌ات، ضیا بخشد؟!
من پریشان از نبود تو و در‌به‌در این عالم، به دنبال نشانی از توام!
تو کجایی تا که با دیدنت، تسکین دهم این حال آشفته‌ام را؟!

 

[Atousa]

***
به هنگام دیدارت، دوراهی سختی است؛ اینکه به فروغ چشمان زیبایت، خیره شوم یا لبخند‌‌های دل‌ربایت؟!
اینکه غرق موج گیسوانت شوم یا صدای دل نوازت؟!
به هنگام دیدارت، دوراهی سختی است که از شور و شوق بودنت در آسمان عشقت، به پرواز در آیم یا در زمین بودنت، محو تماشای قشنگی‌هایت شوم!

 

[Atousa]

***
افسردگی همان حس نا‌امیدی و پوچی است که هر از گاهی به آن دچار می شویم.
به افرادی که این مدت دچار شدن، برایشان طولانی‌تر است، افسرده می گویند.
چه می شود که یک فرد، اسیر چنگال افسردگی می شود؟
عاشقی که در عشق خود ناکام مانده و خاطرات و دوری از محبوب او را عذاب می دهد!
یا فردی که در کارش شکست خورده است و تمام دارایی خودش را از دست داده است!
یا مادری که غم مرگ فرزند خویش را دیده است!
علل افسردگی زیاد است؛ اما نکته این است که آیا ما با رفتار‌هایمان در به وجود آمدن این حس برای دیگران، نقشی داشته‌ایم یا نه؟!
آیا اگر یک افسرده را دیدیم، برای کمک به خوب شدن حالش تلاش کرده‌ایم یا نه؟!
قطعاً خدا بهتر می‌داند!
بیایید به راحتی از کنار یکدیگر عبور نکنیم و مرحم دل های غم‌زده‌ی هم باشیم!

 

[Atousa]

***
ابرهای دلتنگی‌ات، لحظه‌ای از آسمان چشم‌هایم، غافل نمی‌شوند و پیوسته می‌بارند.
این آسمان، تنها با دیدن تو، هوایش آفتابی می‌شود... .
بیا و این بارش دلتنگی را خاتمه ببخش!

 

[Atousa]

***
بانو جان!
عطر حضورت، هوش را از سر سلول‌های قلبم، می‌رباید و آن‌ها را به تب و تاب برای وسعت خانه‌ی عشقت در قلب من، می‌اندازد!

 

[Atousa]

***
پاییز‌ جان!
تو نه فرزند ارشد سالی و نه ته تغاری‌اش.
اما محبوبیتت از آن دو بیشتر است!
چون که تو فرزند عاشق سالی.
تو بوی فراق می‌دهی؛ غم چشمانت را به آسمان می‌دهی؛ و جامه‌ی دلتنگی‌ات را به دست باد می‌دهی.
پاییز! این ایثار تو در عشق، تو را محبوب کرد!
دلبری‌‌هایت برای یار، انتظار آمدنت را شیرین کرد!

 

[Atousa]

***
موهای مشکی‌ات را مقابل دیدگان آسمان، افشان کرده‌ای!
ابر را از زیبایی موهایت، پریشان کرده‌ای!
باران را به قصد زیارت موهایت، از آسمان به زمین، دعوت کرده‌ای!
ببین چگونه با رقص موهایت؛ غوغا کرده‌ای!
آخ از تو که آسمان را به هواخواهی موهایت، بی تاب کرده‌ای!

 

[Atousa]

***
مهر سکوت بر دهان من زدند تا مبادا از عشق تو ضجه زنم!
بر چشمانم، حکم اجبار خواب را صادر کردند تا بر فراق تو خیس نشوند!
مشکلات را به دور پاهایم دوختند تا قدمی سمت تو بر‌ندارم!
همه‌ی تلاششان را کردند تا دوری زجرآور از تو را، زندگی کنم!

 

[Atousa]

***
می‌دونی؛ یه جاهایی ما سکوت درونی داریم!
سکوت ظاهری رو همه می‌فهمن اما سکوت درونی رو فقط خودت حس می‌کنی.
همون وقتایی که دیگه دلت نمی‌خواد تو خلوتت، با خودت حرف بزنی!
یا تو ذهنت خاطره‌ یا رویایی رو مرور کنی.
حتی برای هیچ اتفاقی خودت رو سرزنش نمی‌کنی.
انگار که با خودت قهری!
شایدم حوصله خودت رو نداری!
آدم یه جایی، از زیادی غمش، خسته میشه و سکوت درونی می‌کنه؛ سکوتی که فقط خودش تلخیش رو می‌چشه...!

 

[Atousa]

***
چشم‌هایش، شکارچی قهاری هستند؛ با رأس تیر نگاهشان، قلبم را نشانه می‌گیرند!
قلب من، تنها مصدومی‌ست که دلبسته‌ی تیر خوردن از شکارچی‌ست!