روی سایت مجموعه دلنوشته‌ها‌ی می‌دانم که می‌دانی | YASAMAN.6 کاربر انجمن یک رمان

[YASAMAN.RAZIYAN]

L
به نام حق
نام مجموعه: می‌دانم که می‌دانی
نام نویسنده: yasaman
نام ویراستار: *TaKi*
تگ: محبوب
مقدمه:
بیا و بشماریم فاصله‌ها را، فاصله‌هایی که مرا پیر کردند و تو را راحت.
می‌دانم که می‌دانی!
پانصد و پانزده روز است که دستانم، دستان قویت را لمس نکرده؛
پانصد و پانزده روز است که در کنج اتاق می‌نشینم و
چشمانم خیره به قاب عکسِ کوچکت
به خواب می‌روند.​

 

[G.ASADI]

•| بسم رب القلم |•

آنچه از دل برآید، لاجرم بر دل نشیند...

نویسنده‌ی عزیز، بی‌نهایت خرسندیم که دلنوشته‌های زیبایتان را در انجمن «یک رمان» به اشتراک می‌گذارید.
خواهشمندیم پیش از پست‌گذاری و شروع دلنوشته‌، قوانین بخش «دلنوشته‌های کاربران» را به خوبی مطالعه بفرمایید.
"قوانین بخش دلنوشته‌ی کاربران"

پس از گذشت حداقل ۲۰ پست از دل‌نوشته، می‌توانید در تاپیک زیر...​

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[YASAMAN.RAZIYAN]

***
می‌دانم که می‌دانی درنبودت چه کشیدم و چه اشک‌ها که نریختم.
پانصد و پانزده روز است که در نبودت می‌ریزد و تو نیستی که بگویی
لعنت به من که باعث این اشک‌هایت هستم.​

 

[YASAMAN.RAZIYAN]

***
می‌دانم که تو می‌دانی هرشب درهمان زمان همیشگی برایت می‌خوانم،
از همان شعر‌های همیشگی، شعرهایی که وقتی شروعش می‌کردم
با خنده‌هایت به پایان می‌رسید و من دستانم را روی لب‌هایم می‌فشردم
که مبادا با حرف‌هایم، خنده‌ات را قطع کنم
و من از همان منبع آرامش محروم شوم.
​

 

[YASAMAN.RAZIYAN]

***
کاش کمی از همان روزها برایم بگویی؛
روزهایی که می‌گفتی اگر نباشی نیستم
و تا هستی کنارت‌ هستم.
​

 

[YASAMAN.RAZIYAN]

***
کاش قلب بی‌قرارم آرام شود.
می‌دانی درد این قلب چیست؟!
آری، بازهم می‌دانم که می‌دانی
درد این قلب تنهایی از یار است و بس.
​

 

[YASAMAN.RAZIYAN]

***
ای‌کاش بودی و
زمزمه‌وار در گوشم می‌گفتی
مسکنِ سردرد‌هایم،
برایم بخوان.
بخوان وآرامم کن.
​

 

[YASAMAN.RAZIYAN]

***
درگیر چشمان طوسیت هستم.
هنوز هم نتوانستم
از آن چشم‌های گیرایت دل بکنم،
حتّی پشت این قاب‌های کوچک.
​

 

[YASAMAN.RAZIYAN]

***
درگیر این قلب وا مانده‌ام.
که بسیار بر وجودم غر می‌زند و
من فقط با نشان دادن عکس‌هایت آرامش می‌کنم!
​

 

[YASAMAN.RAZIYAN]

***
می‌دانم که می‌دانی،
اما من باز هم برایت می‌گویم
از هر چه که در این پانصد و پانزده روز
برسرم آوردی و دم برنیاوردی!
​