کامل شده مجموعه اشعار سودای جان | دیاناس شاعر انجمن یک رمان

[Viŏlet]

***
در دشت جنون رفتم و دنبال تو گشتم
هر سو به غبار تو، خیالات نوشتم
دیدم که سرابی و دویدم به خیالت
دیدی که چه افتادم و دیگر نگذشتم؟​

 

[Viŏlet]

***
دریا شده این دیده ولی کاش بدانی
در سینه غبار است، ولی کاش بخوانی
رفتی و نپرسیدی از این حال خرابم
ای عشق! تو با ما چه کردی که بمانی؟​

 

[Viŏlet]

***
از دور گذشتی و دلم ریخت چو باران
چشمان تو شد آتش این دشت بیابان
ای ماه! نگاهی کن و بنگر که چه کردم
در سینه‌ی من ماند غمی تا به هزاران​

 

[Viŏlet]

***
هر سوی بیابان که روم رد تو پیداست
دیوانه شدم، عشق تو با جان من آشناست
یک روز اگر سوی منِ خسته بیایی
خواهم که ببینی دل من روی تو غوغاست​

 

[Viŏlet]

***
رفتی و گذر کردی و جانم به لب آمد
از آه دلم دشت، سراپا به شب آمد
ای عشق! ببین در دل این خاک چه کردی؟
ویرانه شد این سینه و دیگر به تب آمد​

 

[Viŏlet]

***
گم گشتم و در وسعت صحرا تو نبودی
در اوج جنون، سایه‌ی فردا تو نبودی
ای عشق! تو را خواستم و بازم تو ندیدی
من ماندم و این بغض که دریا تو نبودی​

 

[Viŏlet]

***
ای باد بیا بوی تو را باز بیارم
بگذار که در حسرت دیدار نبارم
در دشت به‌جز رد قدم‌های تو چیزی
دیگر نبود پس به که این رازی بسپارم؟​

 

[Viŏlet]

***
هر گوشه‌ی این دشت پر از آه و فغان است
در سینه‌ی من آتش هجرانِ نهان است
بی عشق بیابان همه خاکسترِ درد است
ای یار کجایی که دلم بی‌سر و جان است​

 

[Viŏlet]

***
بی عشق تو این دشت، همان دوزخ درد است
هر موج غبارش به دلم آتش سرد است
با یاد تو این سینه اگر زنده نماند
دیگر چه مرا سود که جان در تنِ فرد است؟
​

 

[Viŏlet]

در دشتِ دلم جز تو کسی نیست، کجایی؟
جان داده‌ام از درد و غمی نیست، کجایی؟
دیوانه شدم در تب صحرا به امیدت
ای عشق به جز آهِ لبی نیست، کجایی؟​