در حال تایپ رمان مبتلای مردم | نسرین علی‌وردی کاربر انجمن یک رمان

[نسرین علیوردی]

یاد روزی افتادم که پایم پیچ خورد و من از دو تا پله‌ٔ آخر افتادم. علی تشر زد:
- چه خبرت هست؟
و بازویم را گرفت که بلندم کند. من ولی مچ پایم درد می‌کرد. نمی‌توانستم درست قدم بردارم. علی گفت:
- برویم دکتر ببینیم چی شدی.
گفتم:
- نه، امتحان دارم. باید بروم مدرسه.
- الان امتحان مهم است؟
بازویم را از دستش بیرون کشیدم و کوله‌ام را از پای پله‌ها برداشتم:
- من خوبم.
و خواستم قدم بردارم که دادم به هوا رفت و تعادلم را از دست دادم. علی دوباره بازویم را گرفت که نیفتم. درِ راه‌پله باز شد و من مادر را در چهارچوب دیدم. گفت:
- چه خبر شده؟
لبم را گاز گرفتم که صدایم درنیاید. علی گفت:
- چیزی نیست؛ روز امتحان خودش را شَل کرده. دست و پا چلفتی!
و مرا روی آخرین پله نشاند. اشکم درآمد. با آه و زاری گفتم:
-...​

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[نسرین علیوردی]

علی خندید و گفت:
- هفت هیچی!
و تند از پله‌ها بالا رفت تا لباس‌هاش را عوض کند. و تا به مدرسه ‌برسیم، به جانم غر زد. من مثل بچه‌ای که همه جا را به هم ریخته و بعد یک گوشه آرام گرفته باشد، چیزی نمی‌گفتم. اما دقیقا وقتی که علی در خیابان مدرسه پیچید، لب‌هایم را جمع کردم و گفتم: «کچل!» گفت: «خودتی!» گفتم:
- خب کچل شده‌ای.
دستی به موهای تازه سبزشده‌اش کشید. گفت:
- این همه مو را نمی‌بینی؟
نگاهی به بیرون انداختم و لبم را به دندان گرفتم تا نخندم. گفتم:
- نه من چیزی نمی‌بینم.
جلوی مدرسه زد روی ترمز و گفت:
- پیاده شو که اصلا حوصله‌ات را ندارم. دو روز آمده‌ام مرخصی، بگذار آب خوش از گلویم پایین برود.
بلند خندیدم و گفتم:
- ظهر دنبالم نمی‌آیی؟
و چشمم افتاد به مریم که داشت به مدرسه نزدیک می‌شد...​

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[نسرین علیوردی]

علی دستی به موهاش کشید و سرش را پایین انداخت. بعد جوری که مخاطبش مریم باشد، پرسید:
- خوب هستید؟ خانواده خوب هستند؟
من ابرویم را بالا دادم. مریم بی‌دلیل دستی به مقنعه‌اش کشید و گفت:
- ممنونم. سلام دارند. شما خوبید؟
علی سری به تأیید تکان داد و کف دست‌هاش را به هم مالید. به پایم اشاره کرد و گفت:
- امروز روز بدشانسی عاطی است. لطفا هوایش را داشته باشید.
مریم با نگرانی، سر تا پایم را نگاهی کرد و گفت:
- چی شده؟
بی‌حوصله گفتم:
- چیزی نشده! شلوغش می‌کند. بیا برویم.
و چشم‌هایم را سرتاسر خیابان چرخاندم و رو به علی گفتم:
- برو دیگر! الان فکر می‌کنند چه خبر است؟
علی گفت:
- چند بیایم دنبالت؟
گفتم:
- یک‌ونیم!
و دست مریم را کشیدم و ما وارد مدرسه شدیم. مریم گفت:
- چی شده عاطی؟ پایت طوری شده؟...​

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.