روی سایت دلنوشته‌ی زندانی از جنس سکوت | ترنم ذکاوت کاربر انجمن یک رمان

[Moon._.star]

***
«ابد و یک روز»
امروز حکم من آمد.
من منتظر اعدام این سکوت بودم اما در دادگاه بی‌منطقی، سکوت تبرئه شد و من به حبس ابد محکوم شدم، ابد و یک روز.
یعنی تا آخر عمر به ابدی که سکوت است، باید پایبند باشم!

 

[Moon._.star]

***
«آزادی»
از پشت بام خیال سقوط کردم بر روی سنگ فرش‌های واقعیت!
در این میان چیزی شکسته شد، هیجان و ترس ناشی از اینکه حال بدون آن چه کنم، تمام وجودم را دربرگرفته؛ اما بالآخره شکسته شد.
سکوت شکست و من از آن سلول لعنتی عفو خوردم، شکستنش زیاد زیبا نبود چرا که درد ناشی از باور حقیقت و سقوط آزاد از دنیای خیالی به واقعیت بود.
حال من آزادم، و در ازای این آزادی خیال، خوش‌خیالی‌ام را دادم.
بهای خوبی بود!
دیگر زندان‌بان آن سلول نیستم، چراکه من این زندان از جنس سکوت را در اعماق قلبم دفن کردم.

 

[Moon._.star]

***
«اسیر قلب»
سرانجام سکوت فریادی شد که در این زندان دفن شده است؛ چراکه این‌جا زندانی از جنس «سکوت» نام دارد و خود حال اسیر قلبی شده است که از منطق پیروی می‌کند.
پایان

 

[R.FANAYI]

​