روی سایت دلنوشته‌ی عشق بدون شین | Rahele کاربر انجمن یک رمان

[Rahel.]

***
با من قدم بزن روی سنگفرش خیابان‌ها، حالا که عشق از خاطرم رخت بسته و به ابدیت پیوسته و غم با من عجین گشته!
در حالی که تار و پود وجودم نیازمند توست!
الان باش!
نه در آینده‌ای که نمی‌دانم قرار است چه شود!

 

[Rahel.]

***
می‌دانی می‌خواهم از کجا برایت بگویم؟
از آن‌جایی که حافظ می‌گوید:
الا یا ایها الساقی ادرکا ساً ونا ولها
که عشق آسان نمود اول ولی افتاد مشکل‌ها.
آری، نمی‌دانم مشکل کجاست؟
ولی... .
امان از این دل‌ها! که بد زندگی‌ات را بهم می‌ریزند.
عشق خیلی راحت است!
آن‌قدر راحت که به زودی در دلت جوانه می‌زند... .
ریشه می‌دواند و درخت می‌شود... شاخ و برگ می‌دهد و بدون این‌که بفهمی یا حتی قصد و غرضی در کار باشد!
می‌دانی چه زمانی به خودت می‌آیی؟
وقتی که تمام هستی‌ات را به باد داده‌ای!
هی تلاش می‌کنی... تیشه بر‌می‌داری... تبر می‌زنی... امّا وای از بعدش... .
آری نمی‌شود... باید کنار بیایی... باید سختی بکشی... .
حالا یا بخت و اقبال یار و معشوقه به کام می‌شود... یا مثل من، در حسرت یک نگاهِ غرق از محبت یار!

 

[Rahel.]

***
می‌خوام برات از عشق بدون شین بگم.
عشق تلخه، درده، زهره... نه اینکه طبیعت و ذاتش این‌گونه باشه، نه!
آدم‌ها این بلا رو سرش آوردن؛ با ندونم کاری‌هاشون، با اشتباه گرفتن عشق با بقیه احساسات!
آخه هر کس که دست و دلش لرزید... عاشق نیست!
حالا آدم‌ها تا یکم حس و حالشون عوض شد... یکی براشون عزیز شد... شیپور به دست از حال و هواشون گفتن و نام عاشق شیفته و شوریده بر خود نهادن!
ولی عشق که این‌جوری نیست؛
عشق سکون داره... سکوت داره... نه شلوغی و سرو صدا!
آره، بدین ترتیب عشق شد بدون شیرینی!
عشق لبخند می‌آورد... عشق مثل نبات شیرین بود!
آدم عاشق که رفتنی نمی‌شد و تلخی نمی‌کاشت!
افسوس که داریم اسم مطهر عشق رو خراب می‌کنیم!
مادر جان، حواست باشه روی هر حسِ نو ظهوری اسم عشق نذاری!
عشق مقدسه!
پایان

 

[R.FANAYI]

​