در حال تایپ رمان جمجمه‌ی شیطان | معصومه.عین کاربر انجمن یک رمان

[masoo]

شادی بی آنکه کشش لب‌هایش را حتی ذره‌ای کم رنگ کند، با آن چشمانی که بابت خنده‌اش ریز شده بودند، سرش را قدری جلو کشید و چشم بسته، نفس عمیقی از عطرِ تازه‌ی گل ها گرفت و با همان تنِ آرامِ صدایش، گفت:
- چه بویِ خوبی میدن.
میثاق لبخندی زده در برابرِ گفته و لبخندِ او، دست به جیب شد و دمی که خیره نگاهش کرد،سر بلند کرد و نگاهی انداخته به اتاقِ پاشا، حینی که قدمی رو به عقب برمیداشت، گفت:
- با اینکه دلم میخواد بیشتر نگات کنم ولی، فکر کنم مجبورم جلوی قلبم وایسم.
شادی سری کوتاه تکان داد و لبخندی زده از بابتِ تشکر، عقب گرد کرد و همزمان با بستنِ در، سر کج کرد و بوسه‌ای برای او فرستاد و میثاق که خیره نگاهش می کرد، با حرکت کوتاه دستش، گویی بوسه را در هوا میان مشتش حبس کرد. مشتش را سمت قلبش برد و لبخندش...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[masoo]

آن چند کلمه که شدند گرمایی دیگر که مقصدش آن ماهیچه‌ای بود که سرعت گرفته از آن واژه ها، ذوق بود که جای خون پمپاژ می کرد، پشت انگشتانش را آرام فشرده به لب‌های کش آمده‌اش، برقِ چشمانش را به ماه که وسطِ تلالو ستارگان، درخشش را به همگان نشان میداد دوخت.
پیشِ چشمانِ ماهی که شده بود نقطه ای برای خیره ماندنِ شادی و سیر کردنش در خیالات، بی خبر از گذرِ زمان و حرکتِ عقربه ها، میثاق بود که کلید انداخته، در را با فشاری آرام به سمتِ داخل، گشود. صدای باز شدنش که در سکوتِ شب به پیچید و رسید به گوشِ صحرایی که خم شده سمتِ گاز، قاشق را درون قابلمه رها می‌کرد، نیم نگاهی کوتاه انداخته به میثاق که در را می‌بست انداخت و سپس چرخیده به عقب، سمت میز خم شد و زیر نگاهِ میثاق که ابرو کشیده سمتِ یکدیگر، حال مقابلِ...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[masoo]

بخش اول جمله‌اش را که محکم ادا کرد و حاصلش شد پر رنگ تر شدنِ لبخندِ میثاق از حرص خوردن او که گویی شده بود سرگرمی‌اش، چنگال را بالا برد و ماکارونی را که داخل دهانش گذاشت و طعمش با بذاقش یکی شده، بالا پریدنِ ابروانش را باعث شد، برق تحسینی نشسته روی چشمانش، همزمان با پایین بردنِ چنگال برای لقمه‌ای دیگر، گفت:
- نه مثل اینکه دستپختت برخلافِ اخلاقت خوبه.
متلکش که بی هیچ واکنشی از سمتِ صحرا که ترجیح میداد به جایِ گوش دادن به او، از غذایش لذت ببرد، باقی ماند، دست جلو برد و قابلمه را برداشته، با یک دست که آن را مقابلِ شکمش نگه داشت و با دست دیگر، چنگال را نزدیکِ دهانش برد، به عقب چرخید و دمی بعد، همزمان با قورت دادنِ ماکارونی، از آشپزخانه خارج شد.
راه کج کرده سمتِ اتاقی که صحرا وسطش مشغولِ خوردنِ...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[masoo]

***​

آرام و با دقت، همان طور که دستانش را باز کرده رو به جلو، گویی سعی داشت بودنِ مانعی را مقابلش پیش از هر برخوردی با دستانش متوجه شود، سر به بالا گرفته، کنارِ میثاقی که یک نگاهش به او بود و نگاهِ دیگرش به زیر پایِ او که مبادا تعادلش بهم خورده، نتیجه‌اش شود زمین خوردنش، قدم برمیداشت. غرق شده بود در سیاهی و نمی دانست دقیقا کجاست، تنها چیزی که می‌دانست این بود که رسیده به وقتِ ملاقات با رئیسی که پیشتر آن طور امتحانش کرده بود برای ورود به جمع شان.
سرش را هر لحظه به سمتی می چرخاند، چون فردی گیج که وارد مکانی ناشناس شده بود با تفاوتِ باز بودنِ دیده‌گانش نه بسته شدن شان با پارچه‌ای مشکی رنگ که حتی نوری اندک را از خود عبور نمی داد. هیچ نمی دید و تنها حسِ فعالش، شنوایی اش بود که...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[masoo]

کیهان که تا آن لحظه ساکت خیره ی صحرایی که علارغم تلاشش برای بستنِ زبانش، نتوانسته بود رنگِ نگاهش را تغییر دهد، بود، تکیه از پشتیِ صندلیِ مشکی رنگش برداشت و قدری خم شده سمتِ میز، آرنج هایش را با آن کتِ مشکی رنگی که به تن داشت، به میزِ مقابلش تکیه داد و ترجیح داد ثانیه های بیشتری را با سکوت از دم تیغ بگذراند. سکوتی که رفته- رفته تحملش برای صحرا سخت تر از پیش می شد و نمی دانست زبانی که سعی در بسته نگه داشتنش کرده، چه زمانی کاسه صبر پر کرده و داخل دهانش خواهد جنبید. هیچ دوست نداشت حرفی بزند که بابِ میل کیهان نباشد ولی از طرفی هم سکوتِ افتاده بین شان، چون مته‌ای درون سرش فرو می رفت و اعصابش را بهم می ریخت. آن طور آمدنش با چشمانِ بسته و سپس این سکوت و خیره‌گی کیهان به خودش!
زبان کشیده روی لب...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.

 

[masoo]

کف دست فشرده به دسته‌های صندلی، سر پا که شد، دستی کشیده به گوشه‌‌های کتش که به خاطر نشستن قدری کج شده بودند، حینی که رو به راست حرکت می‌کرد تا میز را دور بزند، لحظه ای دستش را به میز فشرد و پس از عبور از کنارش، همزمان با برداشتن قدم‌هایش سمتِ صحرایی که همان طور خیره نگاهش می‌کرد، با همان جدیت ادامه داد:
- اینکه الان اینجایی معنیش اینه که عواقب همه چی رو قبول کردی، درسته؟
رسیده مقابلِ او، با قدمی فاصله متوقف شده، خیره‌گی نگاهش را مستقیما به چشمانِ او داد و هیچ نگفت تا صحرا ادامه دهنده‌ی بحث شان باشد.
صحرا که سکوت او را شنید و فهمید سرِ این بحث به سمت او گرفته شده، نیم قدمی رو به عقب برداشت و سپس چینی ریز انداخته به پیشانیش، لبخندی کج و یک طرفه‌ای که بیشتر شبیه به پوزخند بود، روی لب هایش...

لطفا برای مشاهده کامل مطالب در انجمن ثبت نام کنید.