مشاعره مشاعره با اشعار خودمان

[زینب میشی]

نام او بردم زدم آتش به جان
هم خودم سوختم هم او تا بیکران

 

[Soran]

نیست لافی در یذالت خوش سرشت
نیست جامی جز رجالت هم نهشت

 

[زینب میشی]

نیست لافی در یذالت خوش سرشت
نیست جامی جز رجالت هم نهشت

توبره را وا کن که من حاجت ز تو میخواستم

هم براتی سبز هم مژدگانی خواستم

 

[Michel]

نفس گرم تو آغشته به جانم شده است
با شمیم تو شدم باز به بویت سرمست

 

[زینب میشی]

نفس گرم تو آغشته به جانم شده است
با شمیم تو شدم باز به بویت سرمست

با میم بود هان !

تو را در کوچه های شهر گم کردم
تو را در خواب و رویا نیز گم کردم

 

[r.p83]

من که بی درمان عشقم ای وصال و عاشقی
اخر ازهر گذشتم ، در پی دلداریم

 

[r.p83]

تو می دانی من از عشاق این دلدادگان سخت نمی ترسم
چه می دانی تو از دیوانگی در کام این دیوار

 

[r.p83]

نیست لافی در یذالت خوش سرشت
نیست جامی جز رجالت هم نهشت

توشه های دردناکی شانه ام را بر گرفت
انچه گفتم درد بی درمانی عشق است و بس

 

[r.p83]

نفس گرم تو آغشته به جانم شده است
با شمیم تو شدم باز به بویت سرمست

تا قیامت درد هایم راهیم را بکش
شاید از ان روز دیدارش کنم

 

[r.p83]

با میم بود هان !

تو را در کوچه های شهر گم کردم
تو را در خواب و رویا نیز گم کردم

من میان کوچه های شهر پی دلداه ام
غافلم از دلداره ای نیست مگر خود مرده ام