مشاعره مشاعره با اشعار خودمان

[Snakespider]

مانده در راهم بگو درویش جان فرسا کجاست
دوش در دربار ،بیماری بگو درمان کجاست
شاه را رگ جنگلی را شیر سلطانی کند
مرگ درمان خموشی بود گو سامان کجاست
گوهر گردی نفس میخواست را صاحب عجل
جان به جانم شد بگو کوی ثمر خواهی کجاست

 

[atash.r]

تورا دیدم که حالم شد دگرگون
مرا با این جدایی هی نرنجون

 

[Snakespider]

تورا دیدم که حالم شد دگرگون
مرا با این جدایی هی نرنجون

ندیدم من شبی را بی سحر صاحب کجایی
دلم رنجور شد ای بی خبر غافل کجایی

 

[زینب میشی]

یادگارش بر من مسکین ببین این درد شد
صبح روشن بر منش شام تار و سرد شد

 

[Es_shima]

در گذار است این جهان، درد را که مِسکینی نیست
چون همیشه کشته دل را‌‌..حال دگر کینی نیست..

 

[Michel]

تو در جان جهان روحی
بدم از روح خود بر من
چو باران بهارانی
طراوت ده به جان و تن

 

[Es_shima]

نباشد حتی فریادی
دمی جیغ و کمی دادی...

سکون جاری شده هرجا
خفه تا مرگ و آزادی...


تو هم تا مرگ همراهی؟!

 

[زینب میشی]

یلی از عشق دلم میخواهد

که نلرزد به هر طوفانی

 

[Es_shima]

یک نفر سالم نمانده که در این آبادی
فکر کردند همه که: بمیری تو آزادی!

وعده‌ی پوچ و امیدِ سرِ خرمن دادیم
با وجود باخت هامان، الکی هم شادیم


نبُوَد راه فراری که شدیم تنهاتر
اعتراضی هم باشد نرسد اما پر

 

[kimia_Rh]

راه عشق سرد و سیاه و روشن است..
گرچه می میرد امید گه گاهی..
انچه می ماند
عشق در اغوش سرد حسرت است!